mancar - verb

man·car

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
manco
manques
manca
manquem
manqueu
manquen
mancava
mancaves
mancava
mancàvem
mancàveu
mancaven
manquí
mancares
mancà
mancàrem
mancàreu
mancaren
mancaré
mancaràs
mancarà
mancarem
mancareu
mancaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
mancaria
mancaries
mancaria
mancaríem
mancaríeu
mancarien
manqui
manquis
manqui
manquem
manqueu
manquin
manqués
manquessis
manqués
manquéssim
manquéssiu
manquessin

manca
manqui
manquem
manqueu
manquin
Infinitiumancar
Gerundimancant
Participi
mancatmancada
mancatsmancades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana